Bert ( A W RvB )
2010-12-15 18:00:34 UTC
Bemoeizuchtige UFO’s ‘Niet Van Deze Planeet’: ZWARE, BETONNEN AFDEKKINGEN
VAN ICBM SILO’s OPZIJ GESCHOVEN DOOR GLOEIENDE SCHIJVEN ( UFO's vallen
straaljager aan piloot mist onderbenen).
http://ufowijzer.nl/tekstpagina/LMHBetonnenICBMdeksels.htm
[KNIP]
Alden’s zoon, Martin Cole, nam vanuit zijn huis in Whitefish, Montana
contact met mij op na mijn verslag op 25 oktober. Martin vertelde dat hij
was geboren in september 1950, maar dat op 8 jarige leeftijd zijn ouders
waren gescheiden. Toen Martin in 1965 15 jaar oud werd, bracht hij dat jaar
in de zomer en tijdens een paar daaropvolgende schoolvakanties, zijn tijd
bij zijn vader op verschillende luchtmachtbases door. Daar luisterde Martin
naar zijn vader als die vertelde over de lichten in de lucht, die niet
alleen zonder menselijke tussenkomst raketten konden stoppen of opstarten,
maar ook in staat waren de zware betonnen deksels bovenop de silo’s van de
Minuteman’s op te lichten en ze verderop op de grond te zetten, tot grote
verbazing van al het wetenschappelijke en militaire personeel.
INTERVIEW
Martin Cole: Mijn vader vertelde mij over de alarmen die ze hadden (op
Minuteman locaties) omdat een raketsilo was opengemaakt en dat de betonnen
afsluitdeksels die bovenop de raketsilo liggen en weggeschoven kunnen worden
bij een lancering, naar één kant waren verschoven. En dat het radioactieve
materiaal in de atoomkop dood was.
Linda Moulton Howe: Als ik goed begrijp wat u zegt, dan was het dikke
betonnen bovenstuk dat over de silo ligt, opgelicht en opzij gelegd?
Martin Cole: Correct. Met andere woorden, normaal hebben ze rails waarover
ze rollen en ze hebben een soort explosie-instrument dat ze in beweging
brengt als er de noodzaak tot lanceren is. Het was echter niet bewogen via
de rails. Het was gewoon opgelicht en opzij in de modder gezet. Ze hadden
geen idee, ze hadden geen aanwijzing hoe dat was gebeurd!
De jongens die daarboven op wacht stonden, de militaire politie (MP’s) waren
compleet in shock. En natuurlijk, er was een bemanning beneden in de bunker
en ook die waren in shock.
Linda Moulton Howe: Omdat zoiets gewoon onmogelijk was om te doen?
Martin Cole: Ja, ze konden dat niet zonder kranen en materiaal, dat kunnen
we zelfs vandaag de dag nog niet.
Linda Moulton Howe: Had het Security Alert Team (SAT) dat boven was, hadden
zij iets ongewoons in de lucht gezien rond de tijd dat de bovenstukken van
de raketsilo’s eraf waren gehaald?
Martin Cole: Ja, dat was één van de redenen dat mijn vader er naartoe werd
gestuurd. Er was een alarm afgegaan. Mijn vader moest naar beneden de silo
in om dat allemaal uit te zoeken.
Linda Moulton Howe: En wat ontdekte hij nog meer over het radioactieve
materiaal?
Martin Cole: Hij vertelde dat het materiaal in de atoomkop dood was, alsof
het was afgetapt. Alle radioactiviteit was weg.
Linda Moulton Howe: Zei hij nog wat zijn conclusie en die van andere Boeing
technici was over wat er op de luchtmachtbasis Warren, de Cheyenne locatie,
de oorzaak van was dat er gebeurde wat onmogelijk leek, het lichten van de
zware bovenstukken van de raketsilo’s en ze in de modder plaatsen en het
ervaren van het neutraliseren van het radioactieve materiaal?
Martin Cole: Wat betreft de oorzaak waren ze het er allemaal wel over eens
dat het een UFO was. Hen werd allemaal verteld er niets tegen een ander over
te zeggen. Er was geen manier waarop dit kon gebeuren. De wijze waarop de
elektronica was gesmolten en alles, er was geen manier dat zoiets kon
gebeuren zonder dat iemand daar heel gedetailleerd over was.
Linda Moulton Howe: Beschreef uw vader aan u hoe de UFO’s eruit zagen die de
mensen rapporteerden?
Martin Cole: Ja. In feite had hij er zelf ook één gezien toen ze naar een
andere raketlocatie in de Dakota’s gingen die ook was opengebroken. Hij
vertelde dat het een groot, gloeiend licht was. Ze konden niet dichtbij
komen omdat niets meer wilde werken.
Linda Moulton Howe: Wat wilde niet werken?
Martin Cole: De vrachtwagens en de auto’s en het materaal dat naar die
locatie werd gebracht, dat stopte met werken.
Linda Moulton Howe: Dus uw vader, als een Boeing technicus, trachtte
daarheen te gaan om uit te zoeken wat er gebeurde met de raketsilo en hij
zat in een vrachtwagen met anderen en de vrachtwagen stopte midden op de
weg?
Martin Cole: Ja.
Linda Moulton Howe: Vertelde hij u nog meer details?
Martin Cole: Hij stapte uit en de MP’s waarmee hij altijd meereed stonden
daar, met hun mond open en ik denk dat er wat troepen uit de andere
voertuigen sprongen en naar de locatie begonnen te rennen. Maar ze stonden
er een halve kilometer vandaan toen dat gebeurde en alles wat mijn vader kon
doen was daar blijven staan. Hij vertelde dat kort daarna het licht op de
een of andere manier wegvloog. POEF! En weg was het.
Toen begonnen de lichten en zaklantaarns en alles weer te werken, dus
startten zij hun voertuigen en reden naar de locatie. Hij (Alden Cole) zei
dat ze hetzelfde aantroffen. De betonnen deksels waren verwijderd en alle
elektronica daarbinnen was verbrand en het radioactieve materiaal was dood.
Linda Moulton Howe: In welk jaar is dat geweest?
Martin Cole: Zo rond 1967, 1968.
Linda Moulton Howe: En Bob Salas had zijn ervaring op 24 maart 1967 en er
was een ander incident op Malmstrom in Great Falls in de week daarvoor (16
maart 1967). We weten dat er in 1966 ook meldingen zijn. Er zijn er in feite
heel wat geweest en ze begonnen zo rond het midden van de jaren ’60.
Martin Cole: O ja!
[KNIP]
UFO vergelding voor najagende straaljager
Linda Moulton Howe: Herinnert u zich enige andere spectaculaire
gebeurtenissen bij zijn onderzoeken naar de problemen met de raketsilo’s?
Martin Cole: Wel, hij vertelde mij over een geval waarbij zij (Boeing en het
leger) naar een opengebroken raketsilo gingen, en ik geloof dat het in
Wyoming (luchtmachtbasis Warren nabij Cheyenne) was. Een straaljager was
opgestegen om het te onderscheppen. Maar het contact met de straaljager werd
verbroken en natuurlijk, iedereen in het veld was waakzaam en trachtte het
toestel te vinden. Toen het toestel werd gelokaliseerd arriveerde mijn vader
daar ook toevallig achter enkele andere voertuigen. Het vliegtuig was niet
gecrasht. Hij vertelde dat het er in feite uitzag alsof de piloot met de
buik naar boven was geland. Hij zei dat de cockpitkoepel eraf was. En hij
vertelde dat er aan één kant van de cockpit, juist onder het deel waar de
piloot zat, dat daar ongeveer zes of meer gaten van 8cm doorsnede zaten, op
een rechte lijn. De piloot was uit het vliegtuig gekomen en zat min of meer
in een zitpositie tegen de romp en zijn benen waren onder de knieën weg. Hij
vertelde dat de binnenkant van het toestel, onder de piloot, volledig
weggesmolten was.
Linda Moulton Howe: Zijn benen onder de knieën waren eraf gebrand?
Martin Cole: Precies! Mijn vader vertelde dat er geen enkele manier was
waarop de piloot zelf uit het toestel was gekomen. Het bestond gewoon niet
dat hij dat toestel zo had geland.
Linda Moulton Howe: Dus, dit was als een theatrale demonstratie van wie het
is in de ongeïdentificeerde vliegende objecten: “Jullie kunnen ons najagen
in jullie vliegtuigen, maar dit is wat wij als vergelding kunnen doen.”
Martin Cole: Absoluut, absoluut!
[KNIP]
**********************************************
--
Bert ( A W RvB )
***@rjrsnvbrn.nl
http://www.rjrsnvbrn.nl
***
US spaceships maximum velocity:
One light-year a minute.
***
AWN http://www.awn-archeologie.nl
GEA http://www.gea-geologie.nl
NVR http://www.ruimtevaart-nvr.nl
Sterrenkunde http://www.dekoepel.nl
UFOwijzer http://ufowijzer.nl
VAN ICBM SILO’s OPZIJ GESCHOVEN DOOR GLOEIENDE SCHIJVEN ( UFO's vallen
straaljager aan piloot mist onderbenen).
http://ufowijzer.nl/tekstpagina/LMHBetonnenICBMdeksels.htm
[KNIP]
Alden’s zoon, Martin Cole, nam vanuit zijn huis in Whitefish, Montana
contact met mij op na mijn verslag op 25 oktober. Martin vertelde dat hij
was geboren in september 1950, maar dat op 8 jarige leeftijd zijn ouders
waren gescheiden. Toen Martin in 1965 15 jaar oud werd, bracht hij dat jaar
in de zomer en tijdens een paar daaropvolgende schoolvakanties, zijn tijd
bij zijn vader op verschillende luchtmachtbases door. Daar luisterde Martin
naar zijn vader als die vertelde over de lichten in de lucht, die niet
alleen zonder menselijke tussenkomst raketten konden stoppen of opstarten,
maar ook in staat waren de zware betonnen deksels bovenop de silo’s van de
Minuteman’s op te lichten en ze verderop op de grond te zetten, tot grote
verbazing van al het wetenschappelijke en militaire personeel.
INTERVIEW
Martin Cole: Mijn vader vertelde mij over de alarmen die ze hadden (op
Minuteman locaties) omdat een raketsilo was opengemaakt en dat de betonnen
afsluitdeksels die bovenop de raketsilo liggen en weggeschoven kunnen worden
bij een lancering, naar één kant waren verschoven. En dat het radioactieve
materiaal in de atoomkop dood was.
Linda Moulton Howe: Als ik goed begrijp wat u zegt, dan was het dikke
betonnen bovenstuk dat over de silo ligt, opgelicht en opzij gelegd?
Martin Cole: Correct. Met andere woorden, normaal hebben ze rails waarover
ze rollen en ze hebben een soort explosie-instrument dat ze in beweging
brengt als er de noodzaak tot lanceren is. Het was echter niet bewogen via
de rails. Het was gewoon opgelicht en opzij in de modder gezet. Ze hadden
geen idee, ze hadden geen aanwijzing hoe dat was gebeurd!
De jongens die daarboven op wacht stonden, de militaire politie (MP’s) waren
compleet in shock. En natuurlijk, er was een bemanning beneden in de bunker
en ook die waren in shock.
Linda Moulton Howe: Omdat zoiets gewoon onmogelijk was om te doen?
Martin Cole: Ja, ze konden dat niet zonder kranen en materiaal, dat kunnen
we zelfs vandaag de dag nog niet.
Linda Moulton Howe: Had het Security Alert Team (SAT) dat boven was, hadden
zij iets ongewoons in de lucht gezien rond de tijd dat de bovenstukken van
de raketsilo’s eraf waren gehaald?
Martin Cole: Ja, dat was één van de redenen dat mijn vader er naartoe werd
gestuurd. Er was een alarm afgegaan. Mijn vader moest naar beneden de silo
in om dat allemaal uit te zoeken.
Linda Moulton Howe: En wat ontdekte hij nog meer over het radioactieve
materiaal?
Martin Cole: Hij vertelde dat het materiaal in de atoomkop dood was, alsof
het was afgetapt. Alle radioactiviteit was weg.
Linda Moulton Howe: Zei hij nog wat zijn conclusie en die van andere Boeing
technici was over wat er op de luchtmachtbasis Warren, de Cheyenne locatie,
de oorzaak van was dat er gebeurde wat onmogelijk leek, het lichten van de
zware bovenstukken van de raketsilo’s en ze in de modder plaatsen en het
ervaren van het neutraliseren van het radioactieve materiaal?
Martin Cole: Wat betreft de oorzaak waren ze het er allemaal wel over eens
dat het een UFO was. Hen werd allemaal verteld er niets tegen een ander over
te zeggen. Er was geen manier waarop dit kon gebeuren. De wijze waarop de
elektronica was gesmolten en alles, er was geen manier dat zoiets kon
gebeuren zonder dat iemand daar heel gedetailleerd over was.
Linda Moulton Howe: Beschreef uw vader aan u hoe de UFO’s eruit zagen die de
mensen rapporteerden?
Martin Cole: Ja. In feite had hij er zelf ook één gezien toen ze naar een
andere raketlocatie in de Dakota’s gingen die ook was opengebroken. Hij
vertelde dat het een groot, gloeiend licht was. Ze konden niet dichtbij
komen omdat niets meer wilde werken.
Linda Moulton Howe: Wat wilde niet werken?
Martin Cole: De vrachtwagens en de auto’s en het materaal dat naar die
locatie werd gebracht, dat stopte met werken.
Linda Moulton Howe: Dus uw vader, als een Boeing technicus, trachtte
daarheen te gaan om uit te zoeken wat er gebeurde met de raketsilo en hij
zat in een vrachtwagen met anderen en de vrachtwagen stopte midden op de
weg?
Martin Cole: Ja.
Linda Moulton Howe: Vertelde hij u nog meer details?
Martin Cole: Hij stapte uit en de MP’s waarmee hij altijd meereed stonden
daar, met hun mond open en ik denk dat er wat troepen uit de andere
voertuigen sprongen en naar de locatie begonnen te rennen. Maar ze stonden
er een halve kilometer vandaan toen dat gebeurde en alles wat mijn vader kon
doen was daar blijven staan. Hij vertelde dat kort daarna het licht op de
een of andere manier wegvloog. POEF! En weg was het.
Toen begonnen de lichten en zaklantaarns en alles weer te werken, dus
startten zij hun voertuigen en reden naar de locatie. Hij (Alden Cole) zei
dat ze hetzelfde aantroffen. De betonnen deksels waren verwijderd en alle
elektronica daarbinnen was verbrand en het radioactieve materiaal was dood.
Linda Moulton Howe: In welk jaar is dat geweest?
Martin Cole: Zo rond 1967, 1968.
Linda Moulton Howe: En Bob Salas had zijn ervaring op 24 maart 1967 en er
was een ander incident op Malmstrom in Great Falls in de week daarvoor (16
maart 1967). We weten dat er in 1966 ook meldingen zijn. Er zijn er in feite
heel wat geweest en ze begonnen zo rond het midden van de jaren ’60.
Martin Cole: O ja!
[KNIP]
UFO vergelding voor najagende straaljager
Linda Moulton Howe: Herinnert u zich enige andere spectaculaire
gebeurtenissen bij zijn onderzoeken naar de problemen met de raketsilo’s?
Martin Cole: Wel, hij vertelde mij over een geval waarbij zij (Boeing en het
leger) naar een opengebroken raketsilo gingen, en ik geloof dat het in
Wyoming (luchtmachtbasis Warren nabij Cheyenne) was. Een straaljager was
opgestegen om het te onderscheppen. Maar het contact met de straaljager werd
verbroken en natuurlijk, iedereen in het veld was waakzaam en trachtte het
toestel te vinden. Toen het toestel werd gelokaliseerd arriveerde mijn vader
daar ook toevallig achter enkele andere voertuigen. Het vliegtuig was niet
gecrasht. Hij vertelde dat het er in feite uitzag alsof de piloot met de
buik naar boven was geland. Hij zei dat de cockpitkoepel eraf was. En hij
vertelde dat er aan één kant van de cockpit, juist onder het deel waar de
piloot zat, dat daar ongeveer zes of meer gaten van 8cm doorsnede zaten, op
een rechte lijn. De piloot was uit het vliegtuig gekomen en zat min of meer
in een zitpositie tegen de romp en zijn benen waren onder de knieën weg. Hij
vertelde dat de binnenkant van het toestel, onder de piloot, volledig
weggesmolten was.
Linda Moulton Howe: Zijn benen onder de knieën waren eraf gebrand?
Martin Cole: Precies! Mijn vader vertelde dat er geen enkele manier was
waarop de piloot zelf uit het toestel was gekomen. Het bestond gewoon niet
dat hij dat toestel zo had geland.
Linda Moulton Howe: Dus, dit was als een theatrale demonstratie van wie het
is in de ongeïdentificeerde vliegende objecten: “Jullie kunnen ons najagen
in jullie vliegtuigen, maar dit is wat wij als vergelding kunnen doen.”
Martin Cole: Absoluut, absoluut!
[KNIP]
**********************************************
--
Bert ( A W RvB )
***@rjrsnvbrn.nl
http://www.rjrsnvbrn.nl
***
US spaceships maximum velocity:
One light-year a minute.
***
AWN http://www.awn-archeologie.nl
GEA http://www.gea-geologie.nl
NVR http://www.ruimtevaart-nvr.nl
Sterrenkunde http://www.dekoepel.nl
UFOwijzer http://ufowijzer.nl