Rotterdamse Aad
2008-07-08 12:54:32 UTC
In De Oud Rotterdammer van vandaag schreef ik
quote
Ik zat verleden week in m'n spionnetje te kijken. Ik dacht iets te zien,
maar plotseling knalde het spiegeltje in duizenden stukken en de muurijzers
stonden op breken. Datgene wat ik zag was té ongelofelijk! "Daar gaat mijn
spionnetje", dacht ik.
Zoals trouwe DOR-lezers weten, woon ik in een 55+ appartementengebouw. Met m'n
70 jaar behoor ik tot de jongere groep bewoners. Kortgeleden kwam ik in de
lift een mede-bewoonster tegen. Zij zal me geen 'snotjong' noemen, maar ze
loopt toch wel een jaartje langer op deze aardkloot rond dan ik. Uit haar
mond hoorde ik een verhaal, dat mijn spionnetje tot bovenbeschreven
desastreuze gevolgen aanleiding gaf.
"Gisteren ben ik ná 4 uur vrijgelaten uit het politiebureau. Ik was
gearresteerd omdat mijn hondje (een wat groter k..likkertje. AvdS) z'n
behoefte deed in de aarde naast dit gebouw. (Om in die aarde te komen, moet
je als voetganger de meest vreemde kapriolen uithalen. Goed, een hond mag
niet zomaar overal schijten, dus er wordt een overtreding begaan. AvdS). Een
agent zag het en slingerde me op de bon. Daarbij vroeg hij mijn
identiteitsbewijs, maar die had ik, 40 meter van m'n voordeur, niet bij me.
Ik was even naar buiten gegaan om m'n hondje zich te laten ontlasten. Ik
vertelde de agent, dat mijn ID boven lag en dat ik het binnen een minuut kon
pakken.Dat was fout, helemaal fout! De agent berispte me en vertelde mij,
alsof ik een klein kind was, dat ik het buitenshuis bij me moest dragen; nu
kreeg ik een extra bekeuring wegens niet tonen van een ID-kaart. (Tussen
1940 en 1945 moest iedere Nederlander, waaronder ook mijn buurvrouw, een
Persoonsbewijs tonen. Als je het aan de Duitse bezetter niet kon laten zien,
kon in het allerergste geval de kogel volgen. Gelukkig wordt het nu afgedaan
met een boete. AvdS)."
De buurvrouw vervolgde: "Ik werd niet in de gelegenheid gesteld om mijn
paspoort boven te pakken. Nee, ik werd meegenomen door een (opgeroepen?)
politiewagen, die mij naar het bureau vervoerde. Daar werd ik in een
arrestantencel geplaatst en ging men pogingen ondernemen om het 'thuisfront'
te bereiken. Zij moesten naar het bureau komen om te laten zien dat ik was
wie ik al de gehele tijd had gezegd dat ik was. Toen ik aan de
verbaliserende agent vroeg of hij de 'misdadigers' echt onder 80plussers
zocht, moest ik oppassen 'wegens minachting van een ambtenaar in functie'
(Op dat moment sprong het spionnetje uit het frame. AvdS)".
Het wordt mij, als Spionneur, vaak verweten, dat ik 'iets' tegen de politie
heb. Ja, ik heb iets tegen de politie-ambtenaren van 2008! Op geen enkele
manier staat de politie nog bij 'de burger'; iedere 'overtreder' is een
staatsvijand en die moet 'gepakt' worden. Maar de agent van 'toen' mag op
mijn sympathie, hulp, medewerking en begrip rekenen.
Natuurlijk mocht het hondje niet 'zomaar' z'n behoefte op de openbare weg
doen. Maar werd er wel gekeken, wat die 'openbare weg' was? En waarom al die
onzin rond het niet kunnen tonen van een ID-kaart? Weigerde mevrouw haar
naam, adres en woonplaatsgegevens te verstrekken?
Verbalisant, u bent geen voorbeeld van de goede politiefunctionaris. U bent
wel het toonbeeld van de huidige politie-agent. Uw pet past ons geen van
allen! U zult ook niet snel de beste vriend van iemand worden.Wilt u
reageren? Mijn telefoonnummer en naw zijn op het bureau bekend!
unquote
quote
Ik zat verleden week in m'n spionnetje te kijken. Ik dacht iets te zien,
maar plotseling knalde het spiegeltje in duizenden stukken en de muurijzers
stonden op breken. Datgene wat ik zag was té ongelofelijk! "Daar gaat mijn
spionnetje", dacht ik.
Zoals trouwe DOR-lezers weten, woon ik in een 55+ appartementengebouw. Met m'n
70 jaar behoor ik tot de jongere groep bewoners. Kortgeleden kwam ik in de
lift een mede-bewoonster tegen. Zij zal me geen 'snotjong' noemen, maar ze
loopt toch wel een jaartje langer op deze aardkloot rond dan ik. Uit haar
mond hoorde ik een verhaal, dat mijn spionnetje tot bovenbeschreven
desastreuze gevolgen aanleiding gaf.
"Gisteren ben ik ná 4 uur vrijgelaten uit het politiebureau. Ik was
gearresteerd omdat mijn hondje (een wat groter k..likkertje. AvdS) z'n
behoefte deed in de aarde naast dit gebouw. (Om in die aarde te komen, moet
je als voetganger de meest vreemde kapriolen uithalen. Goed, een hond mag
niet zomaar overal schijten, dus er wordt een overtreding begaan. AvdS). Een
agent zag het en slingerde me op de bon. Daarbij vroeg hij mijn
identiteitsbewijs, maar die had ik, 40 meter van m'n voordeur, niet bij me.
Ik was even naar buiten gegaan om m'n hondje zich te laten ontlasten. Ik
vertelde de agent, dat mijn ID boven lag en dat ik het binnen een minuut kon
pakken.Dat was fout, helemaal fout! De agent berispte me en vertelde mij,
alsof ik een klein kind was, dat ik het buitenshuis bij me moest dragen; nu
kreeg ik een extra bekeuring wegens niet tonen van een ID-kaart. (Tussen
1940 en 1945 moest iedere Nederlander, waaronder ook mijn buurvrouw, een
Persoonsbewijs tonen. Als je het aan de Duitse bezetter niet kon laten zien,
kon in het allerergste geval de kogel volgen. Gelukkig wordt het nu afgedaan
met een boete. AvdS)."
De buurvrouw vervolgde: "Ik werd niet in de gelegenheid gesteld om mijn
paspoort boven te pakken. Nee, ik werd meegenomen door een (opgeroepen?)
politiewagen, die mij naar het bureau vervoerde. Daar werd ik in een
arrestantencel geplaatst en ging men pogingen ondernemen om het 'thuisfront'
te bereiken. Zij moesten naar het bureau komen om te laten zien dat ik was
wie ik al de gehele tijd had gezegd dat ik was. Toen ik aan de
verbaliserende agent vroeg of hij de 'misdadigers' echt onder 80plussers
zocht, moest ik oppassen 'wegens minachting van een ambtenaar in functie'
(Op dat moment sprong het spionnetje uit het frame. AvdS)".
Het wordt mij, als Spionneur, vaak verweten, dat ik 'iets' tegen de politie
heb. Ja, ik heb iets tegen de politie-ambtenaren van 2008! Op geen enkele
manier staat de politie nog bij 'de burger'; iedere 'overtreder' is een
staatsvijand en die moet 'gepakt' worden. Maar de agent van 'toen' mag op
mijn sympathie, hulp, medewerking en begrip rekenen.
Natuurlijk mocht het hondje niet 'zomaar' z'n behoefte op de openbare weg
doen. Maar werd er wel gekeken, wat die 'openbare weg' was? En waarom al die
onzin rond het niet kunnen tonen van een ID-kaart? Weigerde mevrouw haar
naam, adres en woonplaatsgegevens te verstrekken?
Verbalisant, u bent geen voorbeeld van de goede politiefunctionaris. U bent
wel het toonbeeld van de huidige politie-agent. Uw pet past ons geen van
allen! U zult ook niet snel de beste vriend van iemand worden.Wilt u
reageren? Mijn telefoonnummer en naw zijn op het bureau bekend!
unquote
--
Rotterdamse Aad
www.ditisrotjeknor.nl
Niemand is volmaakt; mijn naam is Niemand
Rotterdamse Aad
www.ditisrotjeknor.nl
Niemand is volmaakt; mijn naam is Niemand